نخود سبز در بازار هزاران سال است که کشت می شود. اعتقاد بر این است که اولین نخود (وحشی) از جایی بین خاور نزدیک و آسیای مرکزی، احتمالاً هند، آمده است.
قدیمی ترین نخودها (9750 قبل از میلاد) در مرز بین برمه و تایلند و نخودهای دیگر مربوط به دوران ماقبل تاریخ در یونان، هند، مجارستان، سوئیس و انگلیس یافت شده است.
در آغاز قرن دوم، سی و هفت نوع نخود در نزدیکی فروم رومی عرضه شد.
نخود فرنگی زود به دنیای جدید رسید. در دهه 1600، آنها در همه جا از رودخانه اتاوا گرفته تا فلوریدا، نیومکزیکو و حتی بیشتر در جنوب رشد می کردند.
انگلیسی ها ادعا می کنند که این سبزی مورد علاقه آنهاست و اصرار دارند که نخود فرنگی چروکیده آنها – نشاسته کمتر، شکر کمتر – نسبت به نخودهای نرمتر و بزرگتر کشورهای دیگر برتری دارد.
نخودها انواع مختلفی دارند: صاف یا چروکیده، روی گیاهان بوته دار یا معمولاً در آمریکای شمالی روی گیاهان بالارونده رشد می کنند.
به دنبال غلاف های صاف، بسیار سبز و براق باشید. نوک ساقه باید تازه و سبز باشد (قهوه ای یا پژمرده نباشد). در صورت امکان، نخودها را بچشید تا ببینید شیرین و لطیف هستند یا خیر.
اگرچه بهتر است نخود را در اسرع وقت بعد از چیدن مصرف کنید (قند بعد از چیدن به نشاسته تبدیل می شود)، اما می توان آن را برای چند روز در کیسه های پلاستیکی در کشوی سبزیجات یخچال نگهداری کرد.
نخود فرنگی تازه بسیار خوبی است. از پختن بیش از حد آنها خودداری کنید.
می توانید قبل از اینکه نخودها را در کره تفت دهید، در برگ های کاهو با پیازهای کوچک سفید بپیچید. همچنین می توان آنها را با مرغ یا گوشت گاو، شاه بلوط آب، زنجبیل و سس سویا تفت داد، یا بخار پز کرد و روی آن را با تخم مرغ نیمه پخته ریخت. گزینه دیگر این است که آنها را به یک سوپ پوره یا خامه ای تبدیل کنید.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.