Prunus domestica که معمولاً با نامهای معمولی آلو، آلو اروپایی، گاج، آلو باغی، آلو، آلو و آلوچه شناخته میشود، میوهای آبدار و خوشمزه است.
که از تیره Prunus از خانواده Rosaceae است که شامل هلو، زردآلو و شلیل نیز میشود. آلو خورشتی قرمز این گیاه بومی جنوب غربی آسیا است. این یک گونه اهلی باستانی است که فقط در کشت شناخته شده است.
و اکنون در مناطق معتدل در سراسر جهان برای میوه آن کشت می شود.
این گونه که ابتدا توسط سوری ها و سپس رومی ها در کشت ثبت شد و در طول جنگ های صلیبی به اروپای غربی گسترش یافت.
احتمالاً از یک یا ترکیبی از چند اجداد اوراسیا مشتق شده است: آلو گیلاس (P. salicifera). sloe (P. spinosa); و آلو دمسون (P. insititia). این درخت کوچک تا متوسط و برگریز برای میوه خود رشد می کند. آلو یکی از محبوب ترین میوه های هسته دار است.

آلو درختی کوچک، منشعب و برگریز است که حدود 9 تا 15 متر (29 تا 50 فوت) رشد می کند. آلو خشک زرد خاک آفتابی با زهکشی خوب و حاصلخیز را ترجیح می دهد.
تا زمانی که زهکشی خوب باشد، لوم های رسی قابل تحمل هستند. آلو شابلون خشک خاک های شنی نیز عمدتاً در صورتی مناسب هستند که روی پایه های مقاوم به نماتد چسبیده باشند.
این گیاه دارای شاخههای قهوهای مایل به قرمز و کرک، غیر مسلح یا مسلح با خارهای کمی است. شاخه ها قهوه ای مایل به قرمز تا سبز مایل به خاکستری و بلوغ هستند. این گیاه دارای پوست قرمز مایل به قهوه ای است.
آلو به صورت تجاری در باغها کشت میشود،آلو قیسی خشک اما پایههای مدرن، همراه با سویههای خود بارور، روشهای آموزشی و هرس، اجازه میدهند تا آلوهای منفرد در فضاهای نسبتاً کوچک مانند باغچههای خانگی رشد کنند.
زود گلدهی و باردهی آن به این معناست که برای رشد بهتر گیاه به مکانی سرپناه و دور از یخبندان و بادهای سرد نیاز دارند. برای راهنمای ضروری باغبانی درخت آلو
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.